Wat is Postnatale en Perinatale OCD?<\/p>\n
(Noot Menno Oosterhoff: de afkorting P-OCD wordt vaker gebruikt om Pedoseksuele OCD aan te duiden, een obsessieve angst omtrent pedoseksualiteit. Omdat dat erg verwarrend is, schrijven wij het meestal voluit, maar dat is in dit stuk dus niet gebeurd.)<\/p>\n
Waarin verschilt P-OCD van OCD?<\/p>\n
Wat zijn signalen die wijzen op P-OCD?<\/p>\n
Waarom focussen obsessies en compulsies zich op de (on)geboren baby?<\/p>\n
Zal ik door obsessies over geweld of seks mijn baby iets aandoen?<\/p>\n
De kans dat iemand handelt naar ongewenste, walgelijke, verontrustende obsessieve gedachten is uiterst klein. Alhoewel het risico laag genoeg is om deze gedachten in de behandeling juist uit te lokken (zoals bij exposure therapie), wordt het risico waarschijnlijk niet als laag genoeg ervaren (noot Menno Oosterhoff: door degene met dit soort indringende obsessies. Wel door de behandelaar). Dit leidt dan tot obsessieve bezorgdheid en angst. We hebben met veel mensen met P-OCD gewerkt en nooit heeft iemand de ongewenste obsessieve gedachten om hun kinderen kwaad te doen, uitgevoerd.<\/p>\n
Wie lijden aan P-OCD?<\/p>\n
De schattingen lopen uiteen, maar P-OCD lijkt bij ongeveer 1-2 % van de zwangere vrouwen of nadat zij bevallen zijn, voor te komen. Zelfs jonge vaders kunnen P-OCD ontwikkelen, omdat ze ook verantwoordelijkheid dragen voor het kind. Bij mensen die al OCD hebben, kunnen de klachten toenemen, maar dat geldt zeker niet voor iedereen.<\/p>\n
Is P-OCD verwant aan postnatale depressie?<\/p>\n
Ja, maar hoe is niet duidelijk. Als mensen depressief worden, hebben ze waarschijnlijk meer negatieve gedachten die tot obsessies kunnen ontwikkelen. Anderzijds kunnen obsessies en compulsies leiden tot depressie omdat het zeer stressvolle symptomen zijn. Veel mensen denken dat de zwangerschap en de geboorte een hele leuke periode is. Als er dan negatieve obsessieve gedachten zijn, kunnen ze zich erg somber en angstig voelen omdat ze dit soort gedachten niet hadden verwacht.<\/p>\n
Is P-OCD verwant aan postpartum psychose?<\/p>\n
Nee, maar soms worden ze met elkaar verward, omdat bij beiden gedachten kunnen voorkomen over het kind pijn doen. Onlangs kwamen een paar ernstige gevallen van postpartum psychose in de media waardoor veel mensen met P-OCD zich zorgen maakten of ze een psychose hadden.<\/p>\n
Bij postpartum psychose krijgt de pati\u00ebnt hallucinaties (het zien of horen van dingen die er niet zijn zoals \u201cIk zag rook uit de oren van de baby komen) en waanvoorstellingen (sterke overtuigingen die niet gebaseerd zijn op de werkelijkheid zoals \u201cDe baby is bezeten door de duivel en ik moet hem doden om zijn ziel te redden\u201d). Postpartum psychose is ook een zeer zeldzame aandoening; 0.1% van de moeders wordt er door getroffen. Bij ernstige vormen van postpartum psychose (maar niet in alle gevallen) zijn er moeders die hun kind echt iets hebben aangedaan tijdens hun hallucinaties en wanen.<\/p>\n
Anderzijds is P-OCD niet zo zeldzaam als postpartum psychose en wordt niet geassocieerd met het echt gebruiken van geweld. Iemand met een postpartum psychose gelooft dat zijn hallucinaties en wanen waar zijn, terwijl mensen die lijden aan P-OCD bang zijn voor hun obsessies en zich realiseren dat deze gedachten en idee\u00ebn niet overeenkomen met hun wereldbeeld en algemene morele opvattingen. Mensen met P-OCD proberen tegen hun obsessies te vechten. Tot slot is er geen bewijs dat P-OCD symptomen kunnen veranderen in postpartum psychose. Deze twee aandoeningen zijn heel verschillend.<\/p>\n
Wat zijn de gevolgen van P-OCD?<\/p>\n
Kan P-OCD behandeld worden?
\nJa, P-OCD kan behandeld worden met dezelfde methodes als andere vormen van OCD zoals:<\/p>\n
Hoe kan ik een vriend of familielid met P-OCD helpen?<\/p>\n
Familieleden of vrienden van iemand met P-OCD zijn geneigd steeds te zeggen dat alles wel goed komt en doen alles wat ze kunnen om de angst te verlichten. Op korte termijn zal dit iemand met P-OCD helpen, maar deze manier van \u201chelpen\u201d, werkt niet op lange termijn. Eigenlijk maken ze het probleem erger! Het beste wat ze kunnen doen voor een vriend of familielid met P-OCD, is hen helpen een afspraak te maken met een deskundige die een goede behandeling kan bieden voor OCD\/P-OCD. In plaats van te \u201cdwingen\u201d om hulp te zoeken, is het beter om te praten over hoe de situatie zou kunnen verbeteren als ze professionele hulp zoeken.<\/p>\n
Photo credit: Jo\u00ebl Oosterhoff<\/p>\n
Author
\nJonathan Abramowitz, PhD, ABPP, University of North Carolina at Chapel Hill
\nCopyright \u00a9 2009 International OCD Foundation (IOCDF<\/a>), PO Box 961029, Boston, MA 02196, 617.973.5801<\/p>\n