Geschreven door Karoline Esser-Wansink<\/p>\n
Al sinds mijn kindertijd had ik last van gedachten die ik niet wilde hebben. Kwade gedachten noemde ik het vroeger.<\/p>\n
Niemand heeft controle over zijn gedachten maar ik wilde mijn gedachten meer dan 100% in de hand houden. Helaas, als je iets niet wilt denken komt het juist in je op! Om dit angstige gevoel weg te krijgen \u201cdwangde\u201d ik op allerlei manieren. In mijn hoofd door positieve gedachten er tegen over te zetten, situaties terug te halen en schietgebedjes te doen. Naar buiten toe vroeg ik dwangmatig geruststelling aan mijn familie en controleerde herhaaldelijk diverse zaken.<\/p>\n
Op een gegeven moment, op mijn 21e, kon ik niet meer functioneren en kwam ik letterlijk thuis te zitten. Ik durfde niet meer naar buiten en zat in huis gevangen in mijn angsten. Toen ging de medische molen draaien.<\/p>\n
Ik ben medicijnen gaan gebruiken en therapie\u00ebn gaan volgen. Helaas niet altijd de specifiek op OCD gerichte behandelingen. Ik wist in het begin niet eens dat ik OCD had. Ik dacht dat ik een slecht mens was. Dat er nog andere mensen waren die hier ook door gekweld werden, kwam niet bij me op. Ik voelde me heel alleen.<\/p>\n
Zou ik ooit nog een gewoon leven kunnen hebben? Dom was ik niet, maar mijn gevoel was sterker dan mijn verstand. Soms lachte ik om \u201cgewoon\u201d over te komen maar prikte de tranen achter mijn ogen.<\/p>\n
Maar na uiteindelijk goede cognitieve gedragstherapie gevolgd te hebben, gaat het goed met mij. Ik ben niet dwangvrij maar wel dwangarm en daar ben ik heel blij mee. Dwang blijft een gevoelige plek maar ik weet precies hoe er mee om te gaan zodat het zo min mogelijk vat op mij heeft. Ik had nooit gedacht dat ik zover zou komen! Ik heb een gezin, een baan en doe daarnaast een studie.<\/p>\n
Van mijn ervaringen heb ik zelfs mijn werk gemaakt, eerst als vrijwilliger bij de pati\u00ebntenvereniging Angst Dwang en Fobie stichting en nu bijna 5 jaar als ervaringswerker op de afdeling psychiatrie, specialisme angststoornissen bij het Academisch Medisch Centrum (AMC).<\/p>\n
Ik organiseer lotgenotenbijeenkomsten zodat mensen elkaar kunnen steunen en stimuleren. Daarnaast vind ik het belangrijk dat er aandacht is voor de familieleden. Dwang heeft toch vaak grote invloed op het hele gezin. Daarom is er in het AMC iedere maand een familiebijeenkomst.<\/p>\n
Verder maak ik afspraken om met mensen, als lotgenoot, ervaringen uit te wisselen en\/of uitleg te geven over OCD en de behandeling daarvan. Ik ben blij dat ik mijn ervaringen positief kan inzetten om anderen een stapje op weg te helpen. Soms is dat steuntje in de rug van een lotgenoot net voldoende om verder te kunnen!<\/p>\n
Photo credit: Jo\u00ebl Oosterhoff<\/p>\n","protected":false},"featured_media":1175,"parent":0,"template":"","meta":[],"tags":[32],"ervaringsverhalen":[74],"acf":[],"yoast_head":"\n