Toegegeven, de titel van deze blog is vooral gekozen om uw aandacht te trekken. Maar het is voor een goed doel, namelijk meer bekendheid geven aan een uiterst nare aandoening. Zodat mensen die daar last van hebben weten wat er aan de hand is. U hoeft zich geen zorgen te maken. Dat uw aandacht wordt getrokken door een titel met het woord seks erin is heel normaal. Zo werkt ons brein.<\/p>\n
Maar bij sommige mensen wordt hun aandacht getrokken op een manier die niet normaal is. Dat is vaak uiterst kwellend. Ik heb het over indringende gedachten (intrusies) die zich aan het bewustzijn opdringen met ongewilde seksuele, agressieve of godslasterlijke inhoud.<\/p>\n
Ik wil direct zeggen dat het niet gaat om verdrongen verlangens. Een man zei hierover:\u201dIk heb ook wel verlangens en impulsen waar ik niet trots op ben, maar dat is mijn eigen \u2018vuiligheid\u2019. Deze opgedrongen gedachten voelen niet als van mijzelf.\u201d<\/p>\n
Het zijn geen impulsen, maar voorstellingen van impulsen. Het zijn geen dingen waar je zin in hebt, maar juist dingen waar je weerzin tegen hebt. En toch dringen ze zich aan je op.<\/p>\n
Vergeef me, dat ik even plastisch word maar anders draaien we er maar omheen. Een aantal voorbeelden.<\/p>\n
Iedereen heeft wel eens zulke gedachten, maar niet bij iedereen wordt het een obsessie die je niet meer van je af kunt zetten. Obsessieve intrusies komen voor bij ongeveer 20-30 procent van de mensen met een dwangstoornis.<\/p>\n
Ooit had ik een man onder behandeling, die bij alles wat hij zag meteen associaties had met seksuele handelingen. Als hij ergens kinderkleding aan een waslijn zag hangen, dan moest hij denken aan seks met kinderen, als hij langs een begraafplaats liep, dan dacht hij aan seks met lijken en als hij een dier zag dan drong de gedachte aan seks met dieren zich aan hem op. Hij leed hier vreselijk onder. Hij voelde zich innerlijk besmeurd en twijfelde erg aan zichzelf. \u201cWat ben ik voor verachtelijk wezen, dat ik dit soort dingen denk.\u201d Als hij erover praatte dan ging hij door de grond van schaamte. Mensen kunnen echt radeloos worden van zulke intrusies en zich vreselijk schuldig voelen.<\/p>\n
Dat geldt ook zeker als het gaat om voorstellingen over seks met kinderen. Dit wordt wel p-OCD genoemd, pedoseksuele OCD. Met pedoseksualiteit heeft het niets te maken. Het gaat niet om iets wat iemand wil. Het gaat om dwangmatig moeten denken aan wat je niet wilt. Dat moeten denken van iets wat je niet wilt, speelde ook bij een jongen van 12 jaar, die voorstellingen had van seks met zijn moeder.<\/p>\n
Waarom dit soort wezensvreemde gedachten, die iedereen wel eens heeft, bij sommigen tot zo\u2019n kwelling worden, weten we niet. Misschien zijn de intrusies bij hen veel intenser of misschien reageren ze er angstiger op. Want juist als je iets beslist niet mag denken, kun je het moeilijk uit je hoofd zetten. Maar het is ontzettend moeilijk om je niks van dit soort gedachten aan te trekken, zeker als je niet weet dat het stoorzenders zijn, geen eigen verlangens. En dan nog is het ontzettend moeilijk om er op de juiste manier mee om te gaan. We zeggen wel: er flitste iets door me heen en dat is precies wat er met dit soort gedachten moet gebeuren. Het ene oor in en het andere weer uit. Het moet ongehinderd passeren, zonder dat meteen het hele systeem op tilt slaat. Want dan verkramp je en kan de gedachte \u2018er niet meer door\u2019.<\/p>\n
Meestal hebben mensen hierbij hulp nodig in de vorm van cognitieve gedragstherapie (CGT) en\/of medicatie. Maar om die hulp te zoeken moeten ze over een enorme drempel heen. Daarbij kan het helpen als iemand weet wat er aan de hand is en dat hij\/zij niet de enige is. Daarom is deze blog geschreven.<\/p>\n
Een goed boek hierover is Het duiveltje van de geest<\/a> van Lee Bear.<\/p>\n