Elke dag kan de oorlog uitbreken

Geschreven door May

Al een jaartje of 35 heb ik nu last van dwang en angst. Ik MOET het nieuws checken, want ik moet weten of de oorlog al uitgebroken is. Dat kan ieder moment gebeuren. Het Nederlandse nieuws kan ik gewoon lezen, het wereldnieuws niet. Conflicten die het volgens mij in zich hebben om te escaleren, moet ik volgen. En dat volgen, daar kan ik geen rem op zetten.

Piekeren

En zie ik iets in het nieuws waar ik bang voor word, dan schiet de pieker-paniek-knop aan… Ik blijf piekeren over wat er allemaal kan gebeuren en gaat gebeuren en dat maakt me dan weer erg bang. Om geruststelling te zoeken, ga ik dan opnieuw het nieuws checken, maar dat heeft meestal het tegenovergestelde effect.

Checkplek

Tot een paar weken geleden keek ik wel tot twintig keer per dag naar Nos.nl. Ik scande de nieuwskoppen en dan had ik weer heel even rust. Soms maar tien minuten, want ook in tien minuten kan er veel gebeuren. Eerst was Nu.nl mijn vaste checkplek, maar die hebben nu wat minder pageviews; ik heb het idee dat het nieuws op Nos.nl ietsje minder sensatiebelust is.

Krantenkoppen

Toen ik rond de twintig was en net op mezelf woonde, had je alleen de radio en de krant om de hele dag het nieuws te volgen. Ik herinner me nog dat ik in tijden van wereldconflicten iedere ochtend de krantenkoppen moest scannen om te zien of er nog een toekomst was.

Ik woonde in een oud en tochtig bovenhuis. De brievenbus was beneden. Als ik het klepje had gehoord, was de rust voorbij. In mijn pyjama ging ik hartje winter de trap af om bibberend van de kou en de angst de koppen te snellen. Pas als ik die gezien had, had ik even rust. Daarna kroop ik ieder uur bij de radio.

Daarna kwam Teletekst en nu is de smartphone een mixed blessing. Leuk zo’n ding, maar ik heb wel de hele dag het nieuws bij me. Zelfs op vakantie. Ik check altijd van tevoren of ik wel bereik heb in het land waar ik heen ga, want anders heb ik geen vakantie.

Overal

Dwangmatig het nieuws checken is al lastig, nog lastiger is het dat ik overal het nieuws om mijn oren krijg, ook als ik het niet wil zien. Want behalve de koppen op Nos.nl durf ik geen nieuws te kijken. Ik lees geen kranten en kijk geen journaal. Ik ben bang dat er dan veel te veel triggers op me af zullen komen. Want behalve voor het nieuws ben ik ook heel bang voor achtergrondartikelen. Want als daarin iemand zegt dat het ‘weleens helemaal mis zou kunnen gaan’, springen bij mij alle alarmbellen op rood.

En dus probeer ik het nieuws te mijden, behalve als ik het zelf opzoek. Maar bij de kapper en zelfs bij de huisarts en de apotheek staan TV’s waarop voortdurend nieuwskoppen door het beeld schuiven. Op de sportschool staat de hele dag de radio aan. In de trein liggen gratis kranten. Op Schiphol hangen overal beeldschermen met headlines. En als ik even boodschappen ga doen, staat er negen van de tien keer een aardige student kranten uit te delen.

Wijzer

Ik heb in de loop der jaren heel wat therapie gehad en iedere keer ben ik wel weer iets wijzer geworden. Soms sla ik daar wel een beetje in door. Toen ik iemand een paar honderd euro had betaald om alles over mijn vorige leven te weten te komen, besefte ik wel dat ik van dat geld beter leuke dingen had kunnen gaan doen.

Op dit moment ben ik net begonnen bij een psychotherapeut die ik via de Angst, Dwang en Fobie stichting gevonden heb. Wat een verademing. Ze begrijpt me. Samen bepalen we hoe we de dwang te lijf gaan. Nu hebben we afgesproken dat ik tot 7.00 uur geen nieuws kijk en overdag niet vaker dan om de drie uur. Mijn vorderingen houd ik sinds kort bij in mijn blog Leven met dwang en ook dat doet me goed.

Ik zet kleine stapjes. Mijn uiteindelijke doel: ontspannen de zaterdagkrant lezen of het journaal kijken. Of het realistisch is, weet ik niet. Maar ik werk er naartoe.