Het is soms zo verrekte lastig…

Geschreven door Marie

“Het is soms zo verrekte lastig”, dit was wat ik gisterenavond in bed dacht. Na mijn dwangritueel, had ik wat meer rust gevonden, alhoewel rust een groot woord is, voor de nog altijd gierende dwanggedachten en angsten door mijn hoofd. Heb ik dit dwangritueel wel “goed” gedaan? Het voelde niet goed.

Afzender: meneertje dwang

Just Right Feelings ook wel genoemd in de medische wereld. Het enige wat ik wist was dat het “not-just-right” voelde. De angst proberen te laten passeren en te slapen. Toen ik uiteindelijk half in slaap viel, werd ik wakker van een geluidje op mijn gsm. Daar móest ik natuurlijk even naar kijken. Klaarwakker, dat was ik. De dwang al direct op de loer, om te kijken waar het me nu weer mee zou kunnen pesten.

Jullie denken nu misschien “waarom zet ze haar gsm dan niet gewoon af op stil”? Daar heeft ook mijn dwang mee te maken, stel je voor dat er iemand me dringend zou moeten bereiken, dat er iets ergs gebeurd is? Dan moet ik toch bereikbaar kunnen zijn. Het geluid van mijn gsm moet voor slapen gaan altijd op 5 streepjes staan. Net voor de helft. Ik hoor nog goed als iemand me wil bereiken en wordt wel wakker van het geluid, maar het staat ook niet té luid zodat ik geen hartaanval zou kunnen krijgen van het schrikken van het luide geluid.

Wat is wat?

Zoals de titel al zegt het is soms zo verrekte lastig, leven met het syndroom van Gilles de la Tourette en OCD. Wat er juist mijn Tourette is en wat mijn OCD, is soms heel moeilijk. Op zich maakt het ook niet zoveel uit wat wat is, maar toch vraag ik het me soms af: bijvoorbeeld ‘s avonds heb ik veel last van dingen die ik zeg te moeten herhalen. Binnensmonds, maar toch met een geluidje erbij. Niemand die het merkt, behalve mijn vriend die dan soms zegt “betrapt”.

Ook schud ik met mijn hoofd, als ik angstig ben, of iets “schemerig” zie en niet “scherp”. Zeker als ik een smsje van mijn ouders of vriend lees. Dan moet ik zorgen dat ik wel alle woorden gelezen heb en voor de zekerheid lees ik het dan nog eens opnieuw en schud ik met mijn hoofd, om alles wel scherp te zien. Klinkt waarschijnlijk heel ingewikkeld maar zo gaat het nu eenmaal in mijn hoofd.

Wispelturige dwang

Mijn hoofd krijgt constant prikkels binnen, die hij moeilijk kan filteren. Doordat mijn hoofd dit moeilijk kan filteren, krijg ik last van tics en dwang. De onrust moet eruit. Wat ik wel veel te horen krijg van OCD therapeuten is dat mijn dwang helemaal anders is dan bij zuivere OCD’ers. Veel chaotischer en wispelturiger. De ene keer heb ik die dwang, de andere keer deze. Wat wel handig is omdat de therapie sneller werkt bij mij, maar ook minder goed omdat mijn dwang heel snel een nieuwe dwang vindt.

Leefbaar

Om positief af te sluiten: ik zou niet zonder mijn Tourette kunnen en misschien ook niet zonder mijn dwang, het is een deel van mijn persoonlijkheid geworden. Al mag de dwang die momenteel op 85 procent draait, wel teruggaan naar 10 procent. Dan is het leefbaar voor allebei. Afgesproken “meneertje dwang”?

Video credit: Marie Deryckere YouTube Kanaal