Toen de dwang van mijn dochter begon

Geschreven door Brenda

Nadat Floortje opeens, schijnbaar vanuit het niets last kreeg van tics en druk gedrag, was na veel onderzoek en praten de conclusie dat ze dwang, angst en ADHD heeft. Wat een hoop om te verwerken. Dan krijg je ook nog die wachtlijsten waar je op komt te staan voordat je eindelijk passende hulp kunt krijgen. Pfff… echt een wervelwind kan ik je vertellen.

In die wervelwind ga je zoeken. Informatie vergaren zoals ze dat zo mooi zeggen. Vooral veel lezen! Op internet zoek je forums op om in contact te komen met lotgenoten en om alles voor vrienden en familie duidelijk en kenbaar te maken, ben ik begonnen met het schrijven van een blog. Eigenlijk ook voor mezelf merk ik nu, om alles op een rijtje te krijgen. Tegelijkertijd gaat het leven gewoon door maar de dwangdingen worden zichtbaarder. Of misschien herkennen we ze nu beter of worden we er nu meer op gewezen door mensen in de omgeving of hebben we het eerder niet willen zien of horen? Hoe dan ook: het zet je aan het denken. Wanneer is het eigenlijk allemaal begonnen?

Terugdenken

Als we echt heel ver terugdenken, begon het zodra Floortje enigszins kon bewegen. Het verzamelen, wat wij altijd schattig vonden en als normaal zagen, is dit eigenlijk niet. Wat verzamelt ze dan? Tja wat niet? Al heel snel was ze gek van buiten zijn. Dit ‘buiten’ nam ze graag mee naar binnen. Takjes, schelpen, stenen en veren lagen al heel vroeg door het hele huis heen. Dit is eigenlijk altijd zo gebleven: overal waar we zijn, vindt ze van alles en stopt dit als een hamster in haar zakken. Ondertussen hebben we al een aardige verzameling.

Ook het tellen begon al vroeg. Peuterspeelzaal? Vaak telden we onbewust vrolijk mee met de stappen die ze zette. Goed om te oefenen, zou je zeggen. Maar ook telden we de lantaarnpalen en de huisnummers kende Floortje al snel. “Ze heeft iets met getallen”, kregen we te horen. Niks mis mee toch? Op school zette dit door en ze was dan ook supergoed in rekenen.

Blijven verzamelen en tellen

In groep 1-2 ging het heel goed. Al kwamen ze er wel achter dat Floortje eigenlijk moeilijk kon spelen met dingen. Ze kon heel goed verzamelen en alles tellen maar spelen? Als ze naar buiten mocht, kwam ze los en hinkelde ze het hele schoolplein over. Een ‘buitenmeisje.’

In groep 3-4 leerde ze snel en goed rekenen en was ze bijna gefixeerd op getallen. Nu, in groep 5-6, is ze in rekenen nog steeds een topper! De getallen en het tellen zijn een heel groot ding geworden. Alles waar je op kan schrijven, staat vol met getallen! Overal liggen briefjes die heel belangrijk voor haar zijn. Ook telt ze wat ze doet. Alles moet drie keer of een veelvoud daarvan. In haar hoofd is ze de hele dag aan het tellen.

Ook het verzamelen gaat hier vrolijk in mee. Zien we één veer liggen op straat? Dan moet die mee maar tegelijkertijd moeten we verder zoeken naar veer 2 en 3. Zo erg dat ze niet verder kan tot we ze hebben. We gaan lopend naar school omdat ze op die manier even haar energie kwijt kan. Daar heb je dan de ADHD: ze moet even druk doen voor ze stil in de klas moet zitten. Dit is erg dubbel omdat we onderweg van alles tegenkomen waar de dwang zich weer in laat zien.

Kortom: wij zitten op het moment middenin een wervelwind van getallen en verzamelen!

Photo credit: Brenda.