Van onbekend naar nieuwe hype

Geschreven door Annelin

BDD (Body Dysmorphic Disorder) of Dysmorphia is een stoornis in de lichaamsbeleving die in hoge mate lijden of beperkingen in het functioneren veroorzaakt. Het is niet toe te schrijven aan een andere stoornis in de lichaamsbeleving zoals bij anorexia nervosa. Een persoon met BDD vindt één of meerdere delen van zijn of haar uiterlijk afschuwelijk lelijk, walgelijk of onaanzienlijk terwijl een ander zich over een zelfde uiterlijk niet druk zou maken of het juist mooi zou vinden. Deze vorm van obsessie met het uiterlijk veroorzaakt heel veel negatieve gedachten en stress, en zuigt het levensgeluk weg.

Ooit was ik een meisje met BDD dat bij de hulpverlening terecht kwam, en in die jaren zijn er meerdere hulpverleners geweest aan wie ik heb verteld hoe ik over mezelf dacht. Bij geen van allen ging er een lampje branden, omdat ze simpelweg niet af wisten van deze stoornis. Ze zagen mijn gedachten als normale zorgen voor een tiener die wat depressief en onzeker is. Later ben ik er zelf achter gekomen dat ik niet de enige was die ieder moment door de grond wilde zakken en liever kanker had dan verder te moeten leven met zo’n lelijk uiterlijk. Wie durft er nou zoiets te zeggen als de rest van de wereld vindt dat je alleen maar vreselijk klaagt terwijl er elke dag mensen worden verkracht, mishandeld, vermoord en dood gaan aan ziekten? Dat is dus één van de verklaringen waardoor BDD nog steeds zo onbekend is, terwijl het vaker voorkomt dan anorexia nervosa en de kwaliteit van leven laag is.

Toch is er ook duidelijk een beweging in de media van artikelen, video’s en Facebookpagina’s waarin over BDD wordt verteld, voorbeelden worden gegeven en mensen hun ervaring of mening delen. Al langere tijd wordt gedacht dat Michael Jackson hieraan zou hebben geleden, maar nu zijn er steeds meer beroemdheden die zeggen last te hebben van BDD. Veel meisjes dromen van de knappe filmster Robert Pattinson, maar zelf zegt hij heel weinig zelfvertrouwen te hebben. Hij ervaart veel angst voordat hij voor camera’s verschijnt. Nu zegt Miley Cyrus last te hebben gehad van body dysmophia doordat ze als meisje van 11 al als popster iedere dag met een pruik en make-up een meisje van 16 speelde.

Zo verwacht ik nog meer voorbeelden, en dat veel mensen er achter zullen komen dat waar ze onder lijden een naam heeft, en benoemd kan worden. Ik kan me voorstellen dat er een moment komt dat mensen zich afvragen hoe het kan dat ‘opeens iedereen’ BDD heeft, net als is gebeurd met ADHD en dyslexie. Als het echt een soort hype gaat worden dan is deze stoornis in ieder geval niet meer onbekend, maar ook dan zullen veel mensen die hier aan lijden niet serieus genomen worden. Gelukkig zijn er ook steeds meer hulpverleners die BDD kunnen signaleren of behandelen.