Wanneer het gaat om OCD lees ik vaak dat het als een chronische aandoening wordt beschouwd. In dit artikel wordt het zelfs genoemd als een van de meest slopende stoornissen volgens de WHO (wat echter een gedateerde bron is).
Wat me echter verwart, is het volgende: zoals ook in dit artikel wordt aangegeven, bereikt slechts 50% van de mensen volledig herstel. Bij de overige 50% is er dan sprake van gedeeltelijk herstel of aanhoudende ernstige klachten. Maar is dat zo slecht? Dit betekent dat 1 op de 2 mensen volledig hersteld. Waarom wordt OCD dan over het algemeen als een chronische aandoening beschouwd?