Vragen categorie: Algemeen

Wat is het verschil tussen mensen met ocd en mensen zonder ocd? Zit het ‘m erin dat mensen met ocd zich meer bewust zijn van hun intrusies? In vergelijking met mensen zonder ocd? Want intrusies heeft iedereen toch? Is het zo dat mensen met ocd er dus meer van merken omdat ze angstig worden van de intrusies?

Wat is de prognose voor mensen met OCD? Ik lees vaak dat het een erge invaliderende stoornis is. Zelfs één van de meest invaliderende stoornissen die er is. Of geldt dit voor alle psychiatrische stoornissen in ernstige mate aanwezig zijn? Ik ben halverwege twintig en benieuwd wat me nog te wachten staat…

Ik weet sinds een aantal jaar dat ik lijd aan OCD. Ik heb behandeling gehad en gelukkig een periode klachtvrij geweest. Helaas is de OCD weer terug en ik maak me meer zorgen dan ooit. Bang op psychotisch te worden, bang om bordeline te ontwikkelen of me nooit meer beter te voelen. Ik google me weer suf naar informatie over OCD. Tegen beter weten in natuurlijk. De informatie op het internet is zo tegenstrijdig. Er valt zoveel te lezen, negatief als positief. Wat ik vaak tegen kom is dat OCD een van de meest slopende psychiatrische stoornissen is. Dit vind ik zo beangstigend. Wat staat me nog te wachten? Wordt OCD alleen maar erger gedurende je ouder wordt? Kan ik straks niet meer functioneren en staat dit mijn leven in de weg? Ik ben bang dat ik geen moeder kan worden door mijn OCD en geen normaal leven kan lijden.

Wilt u mij aub het meest eerlijke antwoord geven op de vraag; hoe ernstig is OCD? Wat betekent het voor mij en kan ik een normaal leven lijden?

Ik lees het boek van Henny Visser over de behandeling van OCD. In één van de hoofdstukken staat het volgende:

“In de studie zag men dat de kans op volledig herstel 16% is na een jaar, 25% na vijf jaar en 42% na vijftien jaar. In diezelfde studie werd gevonden dat van degenen die herstelden 7% binnen een jaar terugviel, en 25% binnen vijf jaar. “..” De cijfers laten zien dat het bereikt hebben van vooruitgang een groot goed is en het investeren in het behoud ervan belangrijk.”

Deze prognose lijkt mij ongunstig en zelfs ontmoedigend. Ik zou graag van u willen horen of dit beeld kan worden genuanceerd. Is het werkelijk zo zwart-wit als hier wordt geschetst?

Ik heb veel last van onrust in mijn werk en dan met name in het contact met mensen waarbij prestatie een rol speelt. Ik heb vooraf en achteraf een onrustig/ angstig gevoel. Ik blijf dan de situatie in mijn hoofd vooraf en achteraf doornemen/ herhalen. Het slokt me op en maakt het werk intensief. Het lijkt alsof ik niet kan verdragen dat er een risico bestaat dat de ander vindt dat ik het niet goed doe. In mijn hoofd is het een alles of niets. In werkelijkheid heeft deze situatie zich eigenlijk niet voorgedaan. Ik werk met mensen, dus de situatie doet zich nogal eens voor. Je zou denken, hoe vaker je het doet hoe beter het gaat (exposure). Deze vlieger gaat helaas niet op. Nu las ik het boek vals alarm en toen kwam de vraag in mij op; kan het ook een dwangstoornis zijn? Zijn mijn gedachten compulsies waarmee ik de onrust te lijf ga?

Ik heb in de puberteit een eetstoornis gehad. Later in mijn volwassen leven behandelingen gevolgd, o.a. CGT, schematherapie. Dit was gericht op het kritische stukje in mijzelf. Dit heeft op verschillende gebieden geholpen, alleen bovenstaand stuk is hardnekkig.

Ik weet sinds kort dat ik leid aan een obsessief compulsieve stoornis. Het gaat vooral om dwanggedachten en mentale dwanghandelingen.

Kunt u mij uitleggen waarom er bij een obsessieve compulsieve stoornis zo nadrukkelijk vermeld wordt dat het een ”chronische” aandoening is. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een angststoornis of depressieve stoornis. Naar mijn weten zijn veel psychische stoornis chronisch of maken iemand hier kwetsbaarder voor.

Omdat het bij een obsessief compulsieve stoornis zo nadrukkelijk vermeld wordt (in tegenstelling tot bijvoorbeeld een angststoornis) wekt het de indruk dat het ernstiger is dan een ander -eerder genoemde- psychische stoornis.

Ik heb gelezen dat OCD een neurobiologische ontwikkelingsstoornis is en dat er sprake is van een verschil in de hersenen t.o.v. mensen zonder OCD. Als ik dit zo lees komt het op mij over alsof er eigenlijk niks aan te doen is. Het is immers een blijvende verstoring in de hersenen. Kunt u uitleggen hoe ik dat kan zien?

Rond mijn 20e kreeg ik de eerste OCD klachten. Er werd toen nog gesproken over een gegeneraliseerde angststoornis. Ik heb er jaren geen last van gehad. Inmiddels ben ik 35 en sinds de geboorte van mijn eerste kindje is het weer opgelaaid. Ik ben er toen ook achter gekomen dat er sprake is van OCD (met name nare voorstellingen en mentale dwanghandelingen zoals piekeren etc.) ipv één gegeneraliseerde angststoornis.

Ik begrijp dus ook niet zo goed hoe het kan zijn dat ik er ook járen geen last van heb gehad. Het voelt alsof er iets “kapot” is gegaan in mijn hoofd sinds de geboorte van mijn zoon en hier niets aan te doen is. Dat ik niet meer terug kan naar de jaren waarin ik géén last had van de OCD/angst. Want wat is de zin van behandeling als er toch iets blijvend kapot is in je brein?

Komen mijn nachtmerries door OCD of door de medicatie?

Is het vaker zo dat het lichaam seksueel geprikkeld raakt door angst en frustraties? Is het inmiddels echt een seksuele fantasie van mij als ik bijv mijn man heel lelijk maak in mijn hoofd (vlak voor mijn orgasme) of kunt u anders aan mij uitleggen wat dat is? Heeft u tips voor mij hoe ik hier enigszins vanaf kom?